yüreğim kanıyor

Sakin göllerin kuğusuyduk,
Salınarak suyun yanağında.
Ve okşayarak nilüfer saçlarını gecenin.
Sonumuzun adım. adım yaklaştığını görürdük.

Yarılan ekmeğin buğusuyduk
Paylaşılan zeytin tanesinin,
Yüzümüze saldıran yağmur avanesinin.
Biz hep üşüyen burnumuzu avucumuzda hohlayarak yürürdük.

Hiçbir hesabımız yoktu kimseyle.
Hiçbir aykırı yanımız, hiçbir yalanımız
Gözüm yaşarıyor, yüreğim kanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle

Biri, saksımızı çiğneyip gitti.
Biri, duvarları yıktı, camları kırdı,
Fırtına gelip aramıza serildi.
Biri, milyon kere çoğaltıp hüzünleri
Herşeyi kötüledi, bizi yaraladı...
Biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı.
Biri, hiç yoktan vurdu, kafeste kuşumuzu!
Ciğerim yanıyor, yüreğim kanıyor
Solmasaydı gülümüz böyle!.
....
Birer yolcuyduk, aynı ormanda kaybolmuş.
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe.
Hep aynı kaderde buluşurduk
Sevmeye tutuklu gibi

Birer tomurcuktuk hayatın kollarında.
Birer çiğ damlasıydık, bahar sabahında, gül yaprağında...
Dedim ya, hiç yoktan susturuldu şarkımız!
Yüreğim kanıyor, bitmeseydi öykümüz böyle!..

Şiir:Yusuf Hayaloğlu