elif

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avucunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda…

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Divan hazır, ferman hazır, ben hazır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
Gözleri bir ateş, bir davet
Yalan değil, hayal değil
Elif semavi bir afet….

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir efsun, bir beyaz sihir
Canıma bedel bir haz
Bir bakış, bir ömür zahir
Kan içilen bir infaz
Bir tek gülüşüyle kanım ısınır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır…

Uçurumun kenarındayım Hızır
Ben fakir , en hakir , bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten , kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetül arzdan
Deccalden , yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum gözlerinden
Kalbim deli gibi atıyor korkudan
Nutkum tutuluyor , ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum.....


Şiir:Ömer Lütfü Mete , Düzenleme: Ahmet Erkan Köseoğlu