bir gün bile uzak olma benden , çünkü gün uzun
bitip tükenmeyen saatler ve dakikalar kadar uzun
durmuş bir zamanda , donmuş bir insan gibi , yani anlatamayacağım kadar uzun
trenler var ya trenler , bir yerlerde saklanıp da uzun uzun uyuduğunda
insanlar istasyon sıralarında nasıl bir sabırla beklerse, işte öyle beklerim seni.
bir saat bile gitme benden , çünkü saat çalar uykuyu
açık gözlerime yerleşir o saat ve gidişinden bu yana uykusuzluk siler uykuyu
damla damla su gibi gözlerimden akar ve birikir uykusuzluk saat içinde
bir evi arayan kara bir duman , dolaşıyor kapıda pencerelerde
uykusuz beklerken kaybolan bu yüreği o öldürür belki de ...
Şiir: Neruda , Düzenleme:Ahmet Erkan Köseoğlu
